Dens serotinus

Dens Serotinus

Cóż mogę rzecz o tej poezji, skoro sama autorka na wstępie zaznacza, że „każdy ma inną wrażliwość duszy”? Powinnam zasugerować Wam samodzielne przepuszczenie wierszy przez własną duszę i jej wrażliwość. Nie będę jednak taka i zdradzę Wam, że twórczość ta jest bardzo dojrzała. Wyraźnie widać tu nie tylko wspomnianą wrażliwość, której autorka zawdzięcza swoje słowa, jej kontakt z własnymi uczuciami i emocjami, ale też warsztat i kunszt. Coś na kształt wiersza potrafi napisać pewnie każda osoba, która coś czuje, coś przeżywa i akurat w taki sposób chce dać temu ujście. Nie wystarcza to jednak do stworzenia dobrego wiersza. Do tego potrzebny jest jeszcze choćby okruch talentu, jakaś iskra, i pewnie w wielu przypadkach mniej lub więcej napisanych wcześniej wierszy nie najlepszych.
Niektóre zamieszczone w tomiku utwory są prostsze do zrozumienia, inne każą zatrzymać się na dłużej, przyczyniając się zapewne do tylu interpretacji, ilu odbiorców. Tym bardziej, że Gurazda-Grabarczyk nie stroni od naprawdę zagadkowych puent („nie istnieją maskary odporne na łzy/serca owszem/wobec”). Teksty te, nawet kiedy z pozoru wydają się proste (a przy tym są zazwyczaj krótkie), zawierają w sobie nierzadko tajemniczą, skłaniającą do myślenia treść. Autorka nie boi się zabawy słowem, gramatycznych wybryków, jak słowa „on wyjmuje pistolet i zabija onę”, chociaż może właśnie trochę się ich obawia, skoro jest tego w tomiku tak niewiele. Nie miałabym nic przeciwko większej liczbie takich ubarwień naszego języka.

Powinnam teraz przejść do wad „Dens serotinus”, tylko że po pierwsze nie czuję się wystarczająco kompetentna, żeby o nich pisać, a po drugie nie zauważyłam niczego, co by mnie w jakiś sposób uwierało albo nie zagrało mi. Przyznam, że nie do końca poczułam okładkę, ale na pewno wolę taki klimat, niż jakieś infantylne kwiatki i motylki, które zresztą nie korelowałyby z treścią.

Zobaczyłam w tym niewielkim objętościowo tomiku szczerą i pełną emocji kobietę, czasem cierpiącą i obnażającą swoją delikatność, równocześnie pełną siły i odwagi do życia. Co zobaczycie Wy?

Modernistyczna wrażliwość

https://chiara76.home.blog/2021/08/21/dens-serotinus-karolina-gurazda-grabarczyk/

poezja - pauza w codzienności

Poezja jest dla mnie krótką pauzą w codziennym biegu. Jest sprawdzianem z wrażliwości i uważności. Myślę, że dobry wiersz powinien na moment wyrwać nas światu i pozostawić w kilkusekundowym zawieszeniu. Unieść nas wysoko, nad ziemię. Tam, gdzie nie docierają dźwięki Messengera, ani hałas bawiących się dzieci. Znam kilka utworów o tej właściwości. Większość z nich powstała jednak w latach, w których do swojej maszyny do pisania zasiadała Szymborska.

Czy obecnie nie powstaje już godna uwagi liryka? Czy nikt już dziś nie pisze wierszy? Otóż, współcześnie poezja rozkwita. W dodatku, jeśli dopisze nam szczęście, znajdziemy tę piękną i dojrzałą. Kilka dni temu nakładem Wydawnictwa Literackiego Białe Pióro ukazał się debiutancki tomik ,,Dens serotinus" Karoliny Gurazdy - Grabarczyk. Dostałam tę książkę w prezencie. Jednym tchem przeczytałam całość, a niektóre z wierszy nawet kilkakrotnie, doświadczając za każdym razem silniejszych emocji i dokonując głębszej interpretacji.

To wiersze proste, ale nie prostackie. Romantyczne, ale nie infantylne. Dobrane precyzyjnie słowa, idealnie splatają się w wersy, które niczym puzzle, tworzą w głowie barwne układanki. Misternie utkane liryczne metafory, skrywają w sobie wachlarz wspomnień, niosą silny emocjonalny przekaz i nakreślają historię. Niekiedy są to ciepłe i nostalgiczne opowieści, innym razem pełne smutku, nieco mroczne obrazy. Brak tu przypadkowych zwrotów, za to są słowa - symbole, które wpływają na odbiorcę, zapadają w pamięć i poruszają serce.

Tytułowy "Dens serotinus" oznacza "ząb mądrości". Jak wiemy, wyrzynanie się "ósemek" bywa długie i bolesne. Tak, jak dorastanie człowieka jest skomplikowanym i czasochłonnym procesem. Nabywanie wiedzy i nowych doświadczeń, stopniowo przybliża nas do osiągnięcia, tak zwanej "życiowej mądrości". Bo nic, co w życiu naprawdę ważne, nie przychodzi z dnia na dzień, ot tak. Dojrzałość, wydaje się być niczym innym, jak wynikiem właściwej interpretacji osobistych sukcesów i porażek.

Kusi mnie, żeby opowiadać o tym zbiorze wierszy więcej, ale chyba nie powinnam tego robić. Po pierwsze, nie jestem literackim krytykiem, ani specem od poezji. Po drugie, nie chcę zdradzać za wiele, żeby nie odbierać czytającym przyjemności spotkania z czymś nowym. Nie wiem, czy w ogóle da się spojlerować poezję? Bo przecież w liryce interpretacja jest kwestią jedynie serca i duszy odbiorcy. Tu nie ma reguł, ani schematów. Napiszę więc jedynie, że serdecznie polecam "Dens serotinus" wrażliwym - tym z Was, których zachwyca możliwość czytania między wierszami, a w tym konkretnym przypadku między wersami.

www.dobrzegu.blogspot.com